Amerikaans schrikbeeld - verkiezingen.

Op TV zag ik een herhaling van De Verenigde Staten van Eva. De rode draad door de aflevering  is de Amerikaanse presidentverkiezing. Conclusie Washington is een mislukking. Maar hoe komt dat?

Het Amerikaanse verkiezingssysteem kent 2 partijen. De republikeinen en de democraten. Uit deze 2 groepen wordt de president gekozen en het congres geïnstalleerd. Omdat dit op verschillende momenten gebeurt is het nu zo dat de president en het congres vaak lijnrecht tegenover elkaar staan. Een deadlock als je iets gedaan wil krijgen. Het hele politieke bestel kan op deze manier stil komen te liggen.

Een geïnterviewde lobbyist gaf aan dat de situatie de afgelopen 10 jaar verhard is. Congresleden zijn meer geïnteresseerd in eigen standpunten verdedigen en ‘ de andere kant’ dwarszitten dan  bezig zijn met wat het land nodig heeft. Ze kijken vanuit enkel hun eigen referentiekader naar buiten eventueel aangevuld met ideeën van hun partijgenoten. Er wordt niet buiten geïnformeerd wat nodig is, of gesproken met mensen die andere ideeën aanhangen om eigen mening te toetsen. Er zijn letterlijk 2 kampen tussen welke alleen wantrouwen leeft. Er wordt geen moeite gedaan elkaar te leren kennen. Wantrouwen groeit en samenwerking blijft uit.

Dit komt niet alleen voor in Amerikaanse politiek. Ik herken dit probleem uit mijn eigen leven en schat zo in dat jij als lezer er ook wel eens mee te maken hebt gehad. Hoe vaak wordt er niet over elkaar gepraat i.p.v. met elkaar. We gaan soms zelfs ‘ moeilijke’ mensen uit de weg. Het lijkt de oplossing maar creëert uiteindelijk alleen negatieve energie. Daar heb je zelf het meeste last van. Als de Amerikaanse politiek door dit ‘ gedrag’ tot stilstand is gekomen zouden we toch eens bij onszelf moeten nagaan wat het bij ons veroorzaakt. Ik denk dat onze eigen persoonlijke groei net zo stil komt te staan als die Amerikaanse politiek. Door alleen om te gaan met gelijkgestemden en bij potentiële conflicten je hakken in het zand te steken i.p.v. een gesprek aan te gaan leer je tenslotte niets bij. 

Ik wil verder kijken dan een eerste indruk en mij het liefst omringen met een diversiteit aan mensen. Zo krijg ik een goed beeld van wat er allemaal speelt. Het vastgeroeste Amerika is dus mijn schrikbeeld. Afgunst, wantrouwen en ongenoegen worden gevoed door gebrek aan samenwerking en zijn, tenzij het wordt opengegooid funest. Niet met elkaar samenwerken staat trouwens niet alleen je persoonlijke ontwikkeling in de weg maar kan je ook als ondernemer enorm schaden. Weten wat de ander drijft en hoe jij daar als ondernemer op kan inspelen is basic marktkennis.  Dus vul je eigen kennis en ervaring aan en ga kansen niet uit de weg. Een gemiste kans is wat mij betreft 10 keer erger dan een situatie waarin je tenminste geprobeerd hebt er iets van te maken. Wees minder koppig, kijk goed naar wat je zelf kan en waar je aanvulling kan krijgen van een ander. Samen sta je sterk!

Heb je n.a.v. dit blog opmerkingen of vragen neem dan contact met me op.