Polariseren kun je (af)leren

​
​Superlatieven genoeg over de uitkomst van de Amerikaanse verkiezingen. En aangezien het de 11e van de 11e is, het gekkengetal, mag ik er van mezelf ook wat over zeggen.

​Amerika heeft Donald Trump gekozen. Niet vanwege het kiesmannensysteem, de campagnes of verkeerde peilingen maar vooral omdat er een grote groep ontevreden Amerikanen is. Amerikanen die het land om zich heen zagen groeien maar zelf niet mee mochten/konden/gingen. Zij zijn al jaren ontevreden. Voelen zich genegeerd. Dit keer hebben zij en masse gesproken en zie de uitkomst. Orange is the new Black maar dan anders…  Hillary heeft in totaliteit meer stemmen maar verliest het op kiesmannen.  Terwijl half Amerika in protest de straat op trekt en de rest van de wereld verward om zich heen kijkt maak ik me zorgen over onze eigen verkiezingen. Die zijn volgend jaar al.

We hebben geen kiesmannen en goddank (pardon my French) geen tweepartijen systeem maar ook bij ons zijn de verhoudingen gespannen. We hebben een meerpartijen systeem waar in standpunten soms lijnrecht tegenover elkaar staan. In het extremere gedachtegoed DENK op links en de PVV op rechts. Zij uitten het ongenoegen van het Nederlandse volk. Daar zijn ze goed in en begrijp me niet verkeerd, dat is waardevol. Daar tussenin zit een hoop grijs gebied aan partijen. Sommigen met godsdienstige invloed (kerk en staat scheiden is ook voor ons lastig). Anderen die een middenweg zoeken of zich richten op een specifieke groep (denk aan de ouderen partij). Het doel van ons meerpartijen systeem is door combinaties en samenwerking een gematigd beleid uit te zetten. Maar tijdens campagnes zie ik partijen zichzelf overschreeuwen en beloften doen die niet haalbaar zijn. 

Ik hoorde gisteren een specialist zeggen dat politici de straat op moeten. De mensen moeten leren kennen. Dit om volgend jaar een Amerikaans debacle te voorkomen.  Hier ben ik het helemaal mee eens. Maar waarom op de politiek wachten? Laten we zelf alvast starten. Als wij  het goede voorbeeld geven is verandering niet ver weg. Laten we de polarisering in onze samenleving, het wij tegen zij denken, buiten spel zetten. Elkaar opzoeken, en bekijken hoe wij een Nederland kunnen neerzetten waar iedereen het goed heeft.

Dat je niet altijd krijgt wat je verdient dat is nou eenmaal niet anders.  Het gras lijkt altijd groener bij de buren totdat je het zelf moet maaien. Als je elkaar beter leert kennen en elkaar opzoekt krijg je meer begrip voor elkaars problemen en is er minder afgunst t.o.v. elkaars prestaties. Dat creëert ruimte om met elkaar te praten en compromissen te sluiten.  

En volgend jaar? Ik wil goed geïnformeerd een mooie afspiegeling van onze bevolking kunnen neerzetten als kabinet.  Weet dat verkiezingstaal en beloften snoeihard kunnen zijn en kijk hier doorheen. Wat is het grotere geheel en wat levert het op. We krijgen nooit een enkele partij aan de macht (gelukkig). Er zal altijd moeten worden samengewerkt waarbij veel standpunten in een coalitie dus worden afgezwakt. Wees eerlijk, het merendeel van de Nederlandse bevolking heeft het goed.  Laten we dat zo houden maar ook kijken naar hoe we de minder gelukkigen kunnen stimuleren en hoe we voor de toekomst een vangnet kunnen behouden.  

Concrete oplossingen heb ik niet maar ik weet wel hoe ik ga kijken naar wie mij vertegenwoordigt. Met een gematigde blik en wil om van anderen te leren. Wat ga jij doen?

​Het je n.a.v. dit blog vragen of opmerkingen? Laat ze achter in de reacties.